MANIFEST: geen God, geen meester, geen gebod

That True Pensionado Feeling (XIII)

De pensionado was op bezoek bij de Red Flames in Molenbeek (2-0 v Griekenland)

en bij Thomas More (motivatiegesprekken met studenten voor het postgraduaat sportjournalistiek en kennismaking met het docententeam voor het volgende academiejaar). Twee keer reconnaisance en een warm welkom. Het instant gevoel van bij een groep te horen. Een goed gevoel dat ook een pensionado niet kan missen of mag loslaten.

Dus: een manifest

Solidair en empathisch zijn. Met mens, dier en plant. Verantwoordelijk zijn. Medemens zijn. Aardbewoner in het licht van wat eindig is en kapot gaat. Plannen maken, denken, praten. Impulsen, Ideeën, Projecten, allemaal met een hoofdletter. Van boeken lezen tot schrijven en tekenen & schilderen & collages maken. Lezen, luisteren en kijken. Koken. Reizen en de dingen doen die mensen doen als ze op reis zijn. Een beetje zoals thuis en nog wat extra's.

Onderzoeken, bezoeken, kennismaken met wat andere mensen gemaakt hebben. Met culture, nurture, nature. Dingen opzetten, doorzetten, stopzetten of afwerken. Heel soms moet het maar meestal niet. Geen God, geen meester, geen gebod. Maken is belangrijker dan gemaakt hebben.

Enjoy the process - de doe-dingen kan je vervangen door jouw liefhebberijen - van vliegvissen en middagdutjes tot moestuinieren, bierbrouwen, kaarten en woordzoekers

In de marge van kennismaken met boeken met faam in het Nederlands taalgebied, een inhaaloperatie:

Blauwe Maandagen (1994) van Arnon Grunberg (54). Wat een pedant baasje. Heel hard om moeten lachen. Maar ik zie wel wat zo’n boek en zo’n baasje een pensionado kunnen bijbrengen. Want een pensionado is een pedante baas t.t.z. een pedant baasje met voorkennis. Sommigen vinden zo iemand heel irritant. Dit was nummer 52 op de leeslijst van 2025.

Heel mooi (jeugd?)boek: Olle (1990) van Guus Kuijer (82). Wat een hondenleven in een mensenleven tweeg brengt. Nog meer en harder moeten lachen dan bij het lezen van Blauwe Maandagen. Een must voor mensen die een hond hebben. De pensionado noemt het met overtuiging een klassieker zoals Kees de jongen (1923) van Theo Thijssen (1879-1943).

Film & televisie:

Gestyleerde horror (Nosferatu 2024, Robert Eggers), traag en vooral mooi; majesteuze vertolking (The Apprentice 2024, Ali Abassi) van Jeremy Strong, hij is nog veel beter dan Succession deed vermoeden; een slowburner (Black Bag 2025 van Steven Soderbergh met Blanchett, Fassbender en, een soundtrack van David Holmes) die als hij losbrandt de twijfels over het verhaal wegneemt. De pensionado zette het beste uit de filmmuziek van David Holmes (1969, een DJ uit Belfast) op een rij. Essentieel. Holmes heeft ook meegewerkt aan de filmmuziek van The Apprentice. Black Bag is zeker een aanrader. Snel vergeten (Old Dads 2023 van Bill Burr) wegens een paar moppen en geen verhaal.

De pensionado kijkt alles waarin Marseille een rol wegkaapt (Pax Massilia 2023 van Olivier Marchal & Kamel Guerra). Bijna altijd la drogue, la brigade des stupes, corruption, une histoire d’amour, clichés en cliché-taal maar, het kijkt zo heerlijk weg. Ik kan niet wachten op de tweede reeks. Meer van dit: “Un groupe de policiers aux méthodes particulières traque un dangereux criminel afin d'éviter que Marseille ne plonge dans un bain de sang.”

a la proxima - dD