Het leven van een pensionado XIV

is ook: werken in Zwitserland

De reis naar Zwitserland ging via Genève. Vervolgens in de gehuurde Captur naar Martigny, Saillon, Sion en Thun. Regio: kanton Wallis of Valais. Thun ligt in het kanton Bern. In die regio worden minimaal negen stukken voor de krant en voor de website gemaakt. Langs het basecamp van de Flames, training, persconferentie in de dojo, stadions, wedstrijden, on the road. Veel in de auto, veel zoeken, opzoeken, onderzoeken, observeren.

Er is tegelijkertijd zoveel moois om naar te kijken. De dans van wolken en zon langs de contouren van de bergen. Het gebeurt aan alle kanten.

(Voorzichtig! Houd je ogen op de weg!)

Grillige Alpentoppen, woeste bergkammen, alles heeft een naam. De schoonheid van de monumentale aarde. Geomorfologie, aardkunde, bodemkunde, mineralogie. Misschien is er een museum in de buurt. Dat is dan voor op een schaarse vrije dag. De ritten langs de schuurtjes van neringdoeners en het ongeremde kapitalisme in je reinste Boomse A12-stijl maakt het Alpendecor dat erop neerkijkt onwezenlijk tijdloos en groots ten opzichte van de voorbijgangers van de menselijke soort. Tot wat die mens in staat is, kan je proeven in 23 wijngaarden, bij 39 producenten in Fully. Dit is de terroir van de legendarische petite arvine, een uitzonderlijke eeuwenoude druivensoort.

Met schrijven voor de baas, de opdrachtgever, moet je de hele dag bezig zijn. Dicteren (Siri), noteren, woorden en zinnen tikken. Heel veel om te schrappen want de actualiteit kan zinnen doen leven of overbodig maken. Met een strakke deadline in zicht is anticiperen noodzakelijk.

Het lezen gaat door. Elk boek dat de pensionado leest, is aanwezig in het volgende dat hij leest. socioloog-emeritus Walter Weyns zegt dat hij vooral leest om te onthouden. Waar anders dan in de Drie Boeken-podcast (#299) zei hij dat?

Ik ken dat. Lezen om te onthouden, om te interpreteren en dan op te schrijven. Herinterpreteren, in je denkkader een plaats geven en dan in je eigen woorden hertalen.

Ik lees, van Mark Paytress, over Horses en de periode en de tijdsgeest waarin en waardoor die plaat tot stand kwam. (Patti Smith’s Horses and the remaking of Rock ‘n Roll uit 2006). Ik lees Fernando Aramburu’s Vaderland (2022). Die dikzak is voor ‘s nachts.

Ik ontdek lepeltjesgewijs Joan Didion.

Ik las, van Safae El Khanoussi, De erfenis (2025). Het zijn twee korte verhalen die je al een bad geven in de Oroppa-stijl. Het had de gewenning versneld. De erfenis eerst lezen als dat nog kan. De verhalen zijn voor Oroppa geschreven. Daarna kan ze in haar ontregelende pricewinner duiken.

Series en film kijken is lastig. Ergens in het midden komt de slaap.

Werken in Zwitserland is ook interviews & camera, jaja. Als ik bovenop de techniek in het zadel kan blijven, ziet dat er goed uit. Er staat een stukje op hln.be met alleen maar beeld dat ik heb gedraaid. Met de DJI OSMO stabilisator! Hoe ouder de pensionado, hoe trotser hij kan worden van dat soort exploten.

Tussendoor wordt er echt veel geschreven. Wat hij op zijn 18 al wilde, is hij nu. Schrijver. Eindelijk. Vol op het gas, een kroniekschrijver van 66 en niks anders. Volg het via hln.be, de krant en via deze weg, all the way, Substack.

Grüezi, dD