Cat Power, Cirque Royal, 9 juni 2025

Een zuil van een vrouw met het kapsel van Sylvie Vartan

De pensionado zit op de tweede rij, stoel 24, Koninklijk Circus. Goed vol. Schrijf Cirque Royal en het wordt een concert in het buitenland. Altijd nog beter Vijf meter van hem verwijderd staat Cat Power. Een zuil van een vrouw. Groen driedelig pak, witte schoenen, opvallende halsketting en een ring aan haar linkerhand. Ze heeft niet langer het Françoise Hardy-kapsel van op de platenhoes. Neen. Wel nog iets moderns van lang geleden. Het blijft sixties. France Gall-blond in de Sylvie Vartan-versie. In ieder geval iets Frans.

Cat Power AKA Chan Marshall zingt Robert Zimmerman AKA Bob Dylan. Zoals Bob in mei 1966, zingt zij werk uit Blonde on Blonde, Bring it All Back Home en Highway 69 Revisited. De cover Baby let me follow you down en, Like A Rolling Stone. Power zingt die liedjes nu al iets meer dan twee jaar. Ze sneert en zalft en kruipt en loopt over de verzen. Altijd mild en liefdevol. Ze schopt tegen en danst met de woorden. Haar frasering, dictie en uitzonderlijke stem brengen de poëzie tot leven. Veel beter dan op haar plaat uit 2023. Daar op dat podium zijn het nu haar songs. Nu pas is helemaal duidelijk waarom ze twee jaar geleden in dit project dook.

Power staat er als een kariatide die de hemel op haar kop krijgt als de bobcats haar visie op Bob’s liedjes overbodig vinden. Of godbetert, godslasterlijk. Cat Power en haar zeskoppige band doen Dylan. Haar groep speelt fris, met een glasheldere sound die de charmante morsige vastheid van The Band, in 1966 nog The Hawks, mist maar die wel stuurt en swingt als een groepje puppy’s in de rug van de jonge Elvis. Zoals Stef Kamil Carlens doet Power Dylan beter dan de Dylan van vandaag Dylan doet. Misschien doet Thimothée Chalamet Dylan ook beter dan Dylan. Maar, en u weet wel wat er nu komt, alleen Dylan is Dylan. Zijn geest in de zaal, zijn adem, zijn geur, zijn oudemannenknoken maken het helemaal Dylan. Zijn songs, charisma, geschiedenis met al die nog levende beelden van vroeger op ieders netvlies. Écht. The real deal. Passons, dit hebben we nu gehad.

Niet voor het eerst wordt Dylan vertolkt door een vrouw. Het is zeker meer dan coveren. Het is een doorleefde hommage van een artiest, jonger en met een toegankelijkere stem. Ze is fan. Cat Power. Net als Bob Dylan een pseudoniem. Een vrouw met een visie, een carrière, met al een grote eigen discografie. Er zitten uitstekende albums tussen. Cat Power Sings Dylan is haar recentste. Ze heeft ervoor gekozen om het integrale Royal Albert Hall Concert uit 1966 te brengen. Vijftien liedjes, van You Belong to Me tot en met Like A Rolling Stone. Waarom? Waarom niet. In het Koninklijk Circus zorgde zij voor een warm, emotioneel live on stage hoogtepunt van 2025.

PS de volgende subscriber is de honderdste, de pensionado is vereerd